کد مطلب:224116 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:124
تأثیر خبر ولایتعهدی حضرت امام رضا در کوفه
مأمون در خبط سیاسی خود با بنی عباس از ترس به یك سو رفت ولی دوری او از بغداد سبب شد كه فتنه و انقلابی عظیم و ملوك الطوایفی در بغداد رخ داد و این انقلاب دامنه دار شد تا به كوفه رسید و كوفه در آن عصر مركز شور و آرای رجال اسلام بود.
[ صفحه 552]
حزب علوی در كوفه به ریاست عباس بن موسی بن جعفر علیه السلام اداره می شد و با مردم برای امام رضا علیه السلام بیعت می گرفتند و حمید بن عبدالحمید كه در بغداد هم مخالفت با ابراهیم داشت صد هزار درهم به این حزب كمك كرد كه به نفع مأمون برای ولایتعهدی امام رضا علیه السلام بیعت بگیرند.
اما دسته ای از متقیان گفتند اگر این كار به نام مأمون است ما بیعت نمی كنیم فقط بیعت با تو كه عباس بن موسی بن جعفر هستی به نام برادر بزرگوارت امام رضا علیه السلام بیعت می كنیم عباس گفت من برای مأمون و سپس برای برادرم طبق عهدنامه بیعت می كنم در این شهر اختلاف بالا گرفت و اكثریت تام متمایل به امام رضا علیه السلام بود و دسته ای به آن فاصله ی مأمون راضی نبودند.
حسن بن سهل هم به او كمك كرد تا بیعت به همان طریق گرفته شود - در این اثنا ابراهیم عباسی كه از آراء و تمایل اكثریت به مامون و حضرت رضا علیه السلام آگاه شد - قشونی به سركردگی علی بن محمد بن جعفر علوی و ابو عبدالله برادر ابوالسرایا برای دفاع آنها مهیا شد نزدیكی «دیر الاعور» به نام قنطره به هم برخورد كرده مواجه شدند و لشكر ابراهیم بن مهدی تا حدی فائق شد و به طرف كوفه پیش رفتند و چنین شعار می دادند:
«ای ابراهیم ای منصور اطاعت مأمون را نمی كنیم لباس سیاه و شعار عباسی را از خود دور نمی كنیم».
حزب علویان كه با لباس سبز بودند از طرف دیگر به كوفه برگشتند و در شهر آتش جنگ شعله ور شد و نهب و غارت و آتش زدن شروع گردید - عباس بن موسی برادر امام رضا ناگزیر به مصالحه شد و امان خواستند و از كوفه بیرون رفتند.
ابراهیم فرمانداری كوفه را «به فضل بن محمد بن صباح كندی كوفی» واگذار كرد و پس از چندی از ترس سازش او با اهل شام او را عزل و «غسال بن ابی الفرج» را به جانشینی او برگزیدند باز چندی گذشت او را عزل و سعید بن هول را انتخاب كردند مدتی ابراهیم آنجا حكومت داشت تا حسن به سهل از واسط با قشونی رسید و ابراهیم را شكست داد و در روز شنبه 4 رجب سال 202 «حمید بن عبدالحمید طوسی» را فرماندار كوفه كرد.
[ صفحه 552]
حزب علوی در كوفه به ریاست عباس بن موسی بن جعفر علیه السلام اداره می شد و با مردم برای امام رضا علیه السلام بیعت می گرفتند و حمید بن عبدالحمید كه در بغداد هم مخالفت با ابراهیم داشت صد هزار درهم به این حزب كمك كرد كه به نفع مأمون برای ولایتعهدی امام رضا علیه السلام بیعت بگیرند.
اما دسته ای از متقیان گفتند اگر این كار به نام مأمون است ما بیعت نمی كنیم فقط بیعت با تو كه عباس بن موسی بن جعفر هستی به نام برادر بزرگوارت امام رضا علیه السلام بیعت می كنیم عباس گفت من برای مأمون و سپس برای برادرم طبق عهدنامه بیعت می كنم در این شهر اختلاف بالا گرفت و اكثریت تام متمایل به امام رضا علیه السلام بود و دسته ای به آن فاصله ی مأمون راضی نبودند.
حسن بن سهل هم به او كمك كرد تا بیعت به همان طریق گرفته شود - در این اثنا ابراهیم عباسی كه از آراء و تمایل اكثریت به مامون و حضرت رضا علیه السلام آگاه شد - قشونی به سركردگی علی بن محمد بن جعفر علوی و ابو عبدالله برادر ابوالسرایا برای دفاع آنها مهیا شد نزدیكی «دیر الاعور» به نام قنطره به هم برخورد كرده مواجه شدند و لشكر ابراهیم بن مهدی تا حدی فائق شد و به طرف كوفه پیش رفتند و چنین شعار می دادند:
«ای ابراهیم ای منصور اطاعت مأمون را نمی كنیم لباس سیاه و شعار عباسی را از خود دور نمی كنیم».
حزب علویان كه با لباس سبز بودند از طرف دیگر به كوفه برگشتند و در شهر آتش جنگ شعله ور شد و نهب و غارت و آتش زدن شروع گردید - عباس بن موسی برادر امام رضا ناگزیر به مصالحه شد و امان خواستند و از كوفه بیرون رفتند.
ابراهیم فرمانداری كوفه را «به فضل بن محمد بن صباح كندی كوفی» واگذار كرد و پس از چندی از ترس سازش او با اهل شام او را عزل و «غسال بن ابی الفرج» را به جانشینی او برگزیدند باز چندی گذشت او را عزل و سعید بن هول را انتخاب كردند مدتی ابراهیم آنجا حكومت داشت تا حسن به سهل از واسط با قشونی رسید و ابراهیم را شكست داد و در روز شنبه 4 رجب سال 202 «حمید بن عبدالحمید طوسی» را فرماندار كوفه كرد.